Authenticiteit, als je dat hardop noemt als een van je merkwaarden, dan doe je het verkeerd. Hoezo dan? Als je heel hard roept dat je authentiek bent, dan is dat net als met ‘rebels’: 100% zeker dat je het dan niet bent. Authenticiteit kan je niet forceren, het is een staat van zijn die begint bij weten wie je bent en waar je voor staat. En als je dat op orde hebt, dan kan het onuitgesproken blijven en toch bij iedereen bekend zijn.
Maar dat is niet de enige reden dat de term een probleem is. Authenticiteit zit namelijk ook in de beleving. Een voorbeeldje? Als we het hebben over authentieke pannenkoeken, dan kan dat voor mij maar één ding betekenen: de exemplaren die mijn moeder vroeger op woensdagmiddag bakte (een hit onder de schoolvriendjes). Maar misschien is het voor jou er wel een uit de supermarkt of van een pannenkoekenrestaurant in de buurt.
En toch gaan we het deze hele blog hebben over authenticiteit. Wat het dan wél is en hoe je het wél kan zijn, zonder het van de daken te schreeuwen.
Authentiek zijn in de digitale tijd
Sinds de opkomst van de massacultuur na de Tweede Wereldoorlog houden we ons bezig met authenticiteit. Dat begon vooral in de kunst, omdat alles gereproduceerd kon worden. Dat gooide de manier hoe we naar cultuur kijken op z’n kop. Nu weten we niet anders dan dat elk tof liedje met een klik te horen en downloaden is. Toen… toen was dat anders. Maar over authenticiteit werd veel nagedacht en Jean-Paul Sartre schreef: “If you seek authenticity for authenticity’s sake, you are no longer authentic.” Op een tegeltje zetten, d’n dieje! En nu meer dan ooit, in het digitale tijdperk, waar we gebombardeerd worden met ontelbare boodschappen, merken en producten. Wat is nog echt authentiek, eigen en uniek?
Een lijstje met wat we geleerd hebben van bovenstaande merken:
Bedenk waar jouw merk voor staat door heel diep in een spiegel te kijken en leg dat vast in een statement. Durf daarin ook krachtige taal te gebruiken. Die van Patagonia weet je nog.
Practice what you preach, dus echt actie ondernemen en niet alleen roepen of de schijn ophouden. Die fout maken zelfs de grootse jongens en het kan je reputatie flink schaden. Geen Pepsi-effect dus!
Geef je fouten toe, laat zien wat je ermee doet en maak jouw leerproces er een van groei. Dat deed Gillette met hun film en Patagonia met hun fabrieken.
Laat je overtuigingen je leiden en durf voorbij je eigen domein te stappen. Echte leiders volgen niet. Dat is de les van Apple, maar ook van elk ander merk dat industrie initiatieven start.